Uvod ove vrste potreban je da bi se ocrtala jasnija slika konteksta bez koje bi ova građevina nesporazumom mogla biti projicirana bilo gdje drugdje.

Sarajevo je longitudinalni grad čija se kralježnica proteže kao vremenska traka od istoka prema zapadu. Ta vremenska traka poklapa se sa sekvencom epoha koje su oblikovale lice i život grada. Svaki dio te trake ima svoje pragove. Ponekad je to šav, tanka linija koju prekoračimo kao što je na primjer prijelaz između osmanske i austro-ugarske matrice grada. Ali dolaskom modernističkog urbanizma ti šavovi postaju širi, oni postaju brisani prostori. Austro-ugarska blokovska kompozicija se tako završava na Marijin dvoru, kao što se tu za stare Sarajlije grad i završavao. Novi poredak nebodera, štapičastih i točkastih footprintova, disperzivno rasutih po prostoru odredio je rast grada prema zapadu.